ตำนานของศาลเจ้าพ่อเมืองกลาง เมืองไกล

ตามตำนานเล่าขานกันมาว่า มีพี่น้อง   2   คน   คนพี่ชื่อ กลาง  คนน้องชื่อ ไกล  ทั้งสองท่านชอบเล่นโบก  เล่นเบี้ย ซึ่งใช้เม็ดมะขามผ่าซีก   ดังนั้นท่านจะนำเม็ดมะขามติดตัวอยู่เสมอ   ครั้งหนึ่งท่านทั้งสองได้เหาะเหินเดินอากาศมาจากประเทศลาว   ได้โปรยเมล็ดมะขามตามเส้นทางที่เหาะผ่านมา    เป็นการ เสี่ยงทายว่า   ถ้าต้นมะขามเจริญงอกงามที่ใด  ตั้งแต่  3  ต้นขึ้นไป     ก็จะตั้งหลักปักฐานอยู่ ที่นั่น   …

สภาพบ้านกลางในสมัยก่อน  มีต้นไม้ใหญ่น้อยมากมายและได้พบว่ามีต้นมะขามขนาดใหญ่    มีเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ   230  เซนติเมตร  อยู่ในหมู่บ้าน   ซึ่งปัจจุบันเป็นอยู่สวนของคุณปู่ปราง  เมินเฉย  ต้นหนึ่ง  ปัจจุบันมีสภาพผุพังตามกาลเวลา  ต้นที่  2  อยู่ในสวนของคุณปู่ไย    เพ็งดี ปัจจุบันรากก็ผุพังเกือบทั้งหมด   ต้นที่  3  อยู่ในสวนของคุณยายพุฒ    โพธิ์อ่อน    ซึ่งเหลือแก่นมะขามเล็กน้อย     ซึ่งได้นำมาเก็บรักษาไว้ที่ศาลเจ้าพ่อเมืองกลางเมืองไกลแห่งนี้

บริเวณที่ตั้งศาลเจ้าพ่อเมืองกลาง  เมืองไกลนี้   ได้มีผู้คนเริ่มเข้ามาอยู่อาศัยในพื้นที่   เพื่อทำมาหากินบริเวณนี้   แล้วก็ขยายออกไปโดยรอบ   ชาวบ้านก็จะสัญจรผ่านเส้นทางนี้    เพื่อทำไร่   ทำนา   ทำสวน   ตลอดจนติดต่อค้าขายกับหมู่บ้านใกล้เคียงเป็นประจำ   ก็จะผ่านเส้นทางระหว่างต้นมะขามใหญ่   3   ต้น  ที่มีต้นไม้ใหญ่  เช่น  ต้นโพธิ์ใหญ่   ต้นหว้าใหญ่   กอไผ่ที่รกชัฏ   ในตอนกลางวันแสง พระอาทิตย์ก็แทบจะส่องลงไม่ถึงพื้นดิน  ทำให้บรรยากาศเย็นยะเยือกจนผิดปกติ  …ผู้เฒ่าผู้แก่เล่ามาว่า   มีคน ผ่านไป  - มา  เพื่อทำการค้าขาย  บางครั้ง  มีคนขี่ม้า  ขี่ช้าง  หรือคนที่ผ่านตรงสถานที่  ที่ศาลเจ้าพ่อเมืองกลาง  เมืองไกลตั้งอยู่  มีผ้าโพกที่หัว หรือสวมหมวก   โดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์  และไม่แสดงการเคารพ   ก็จะมีอันเป็นไปทันที เช่น  เป็นลมชักกระตุก  เหมือนมีวิญญาณมาสิงอยู่ในร่างกาย  หรือทั้งม้า  ทั้งคนก็ล้มชักกระตุกทันที  ต่อมาผู้คนเริ่มเลื่องลือถึงความศักดิ์สิทธิ์  และเล่าขานกันต่อๆ ไป    จนเป็นที่เลื่อมใส  ศรัทธา  และเคารพบูชา    ชาวบ้านได้ช่วยกันตั้งศาลขึ้น   เพื่อให้เป็นที่สิงสถิตย์ของดวงวิญญาณของ  เจ้าพ่อเมืองกลาง   เมืองไกล

ประมาณปี  พ.ศ. 2495  ชาวบ้านได้ช่วยกันสร้างศาลใหม่ด้วยไม้ที่แข็งแรงและกว้างขวาง  นำข้าทาสบริวารเป็นรูปั้นด้วยดินเหนียวบ้าง  ทำจากไม้ประดิษฐ์เป็น   ช้าง  ม้า  วัว  ควาย  เป็ด  หมูไก่ และมีสมุนประกอบพิธีเลี้ยงปี  ในเดือน 7 ขึ้น 9 ค่ำ ของทุกปีเป็นประจำ และจัดงานสมโภชน์ประจำปี  ในวันที่  20  ธันวาคมของทุกปีตลอดมา